تادائو آندو

تاداوآندو در سال ۱۹۴۱ در اوساکای ژاپن به دنیا آمد، آندو از سن ۱۰-۱۷ سالگی در یک کارگاه نجاری کار می کرد.

 وی اغلب به ساخت مدل‌های چوبی از کشتی و هواپیما می پرداخت، او صنعت و ساختار سنتی چوبی ژاپنی را از یک نجار که مغازهٔ او در خیابان مقابل خانه شان بود، فرا گرفت. از سال ۱۹۶۲-۱۹۶۹، در دههٔ ۲۰ سالگی، آندو تصمیم به یادگیری خودآموز مستقیم معماری گرفت، که او را به خارج از ژاپن برای مشاهدهٔ معابد، مقابر و چای خانه ها، به اروپا، آفریقا و آمریکا برد. او معماری را با رفتن و دیدن ساختمان های واقعی و مطالعهٔ کتاب هایی در مورد کارهای معمارانی از قبیل : لوکوربوزیه ، لودویش میس فن در روهه ، آلوار آلتو ، فرانک لوید رایت و لوئی کان یاد گرفت. وی قبل از بازگشت به اوساکا در سن ۲۸ سالگی و باز کردن دفترش، به عنوان استادیار در دانشگاه‌های توکیو، هاروارد ,دانشگاه کلمبیا بوده است.


تقریباً همه پروژه‌های وی، از بتن نمایان به عنوان ماده اولیه ساخته شده اند. او برای به دست آوردن بتن نرم تمیز و کامل برای ساختمان هایش، دقت زیادی در ساخت و قالب گیری فرم‌های بتنی می کرد. اکثر پروژه‌های آندو در ژاپن قرار دارند و به طور متمرکز در اوساکا، جایی که او به دنیا آمده بزرگ شده و هم اکنون زندگی و کار می کند. علاوه بر یک سری ساختمان‌های مذهبی، وی موزه ها، ساختمانهای تجاری که شامل ادارات، کارخانجات و مراکز خرید می‌باشد را طراحی کرده است. به هرحال خط مشی حرفه ای او با پروژه‌های مسکونی شروع شده.

او از با نفوذ ترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می شود. توجه عمده وی بر تفلیق فرمهای مدرن با مفاهیم و شیوه های سنتی ژاپن استوار است ؛ به بیان دقیق تر، هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است. در سالهای 1978،88 و 90 میلادی به سمت استاد دانشگاههای یال آمریکا، کلمبیا و هاروارد انتخاب شد.

مصالح معماری آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است یا به عبارت بهتر، فضا. تأکید او بر این نکته است که استفاده کنندگان از بنا باید طبیعت را تجربه و احساس کنند و اینها همه ریشه در سنت منطقه ای زیستگاه او ـ کانزایی ـ دارد.

عناصر اصلی و متناقص معماری آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انسانی. او در معماری خود، به گونه ای متضاد آنها را با هم ارتباط می دهد و میان آنها تفاهمی ایجاد می کند:

فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه. این مسئله را در شخصیت خود او نیز می توان مشاهده کرد؛ قدرت و منطق مردانه از یک سو و مهربانی و احساسات زنانه از سوی دیگر که در وجود او به تفاهم رسیده اند.

آندو از جذابیت فرم صرفنظر کرده و بر جذابیت فضا تأکید می ورزد. او اعتقاد دارد که فرم، از تأثیر فضایی می کاهد و در نتیجه، جذابیت معماری را محدود می کند..

به اعتقاد او، ارحجیت دادن به فرم به معنای ارجحیت دادن به حس بینایی در میان پنج حس و عدم توجه به عمق فضایی است. در نتیجه او در پی نفی فرم به مفهوم به کارگیری فرمهای ساده و انکار ساده و انکار فرمهای پیچیده است. (نفی تصویر صرفاً بصری در فضا). معماری او، معماری نفی و انکار است. او جامعه مدرن و جهانی بودن را نفی می کند. در این حال، نفی به معنای حمایت از استقلال شخصی و رهایی از یکنواختی مدرن است مرتبط با شخصی که می خواهد به شکلی فردی زندگی کند. اولین چیزی که آندو نفی کرده، مفاسد جامعه مدرن و ارزشهای آن است. (برای مثال، مقولة راحتی) آندو راحتی مدرن را نفی کرده، تلاش می کند ارتباط پویایی با جهان برقرار کند. او راحتی را از معماری خود دور می کند و به جای آن امکان حضور انسان و طبیعت را در کالبد معماری اش فراهم می سازد.

او کارهای متعددی تاکنون انجام داده است که پس از بررسی کلیت طراحی های او،در مطالب بعدی ، به بررسی 8 اثر برترش که اهداف و تفکرات او را به خوبی جلوه گر می سازند، می پردازیم:

-نمازخانة کوه روکو (کلیسای باد)

-کلیسای روی آب

-کلیسای نور

-معبد آب

-خانه Raw

-مجتمع تجاری تایمز 2

-پروژه ناکانو شیما 2

-موزه نائو شیما

تادائو آندو در طول بیست سال گذشته، یکصد و پنجاه پروژه ی معماری انجام داده است با تجزیه و تحلیل و بررسی آنها، به مبانی و شاخص هایی دست می یابیم که با کمک آنها می توان کارهای او را در سه دسته طبقه بندی کرد.



● تادائو آندو، این بار با فولاد

تادائو آندو که عمده شهرتش برای آثار او با بهره گیری از بتن عریان (اکسپوز) است، این بار شانسش را با فولاد آزموده ... .

به گزارش جپن تایمز، بنایی یکپارچه و سیاه رنگ در هاراجوکو Harajuku نظر منقدان معماری را به خود جلب کرده است؛ شاید بتوان این اثر را اولین ساختمان آندو با فولاد نامید.

هیأت داوران مدال طلای اتحادیه جهانی معماران UIA در سال 2005 تادائو آندو، معمار ژاپنی، را به عنوان برنده این مدال انتخاب کرد. مدال طلای UIA طی مراسمی که در 6 جولای، در استانبول و در جریان بیست و دومین کنگره UIA برگزار خواهد شد، به آندو اعطا خواهد شد.

مدال طلای اتحادیه بین­المللی معماران (UIA) جایزه­ای است که از سال 1984، هر سه سال یکبار، به معمار برگزیده هیأت داوران UIA اعطا می­شود. هدف UIA از اعطای مستمر این جایزه در طی این سال­ها، بنیان­گذاری جایزه­ای هم­ارز جایزه نوبل، از نظر اعتبار، بوده است. این مدال، فارغ از هر نوع علایق ملی یا شخصی، به معمارانی اهدا می­شود که در طول زندگی حرفه­ای خود گام­های مؤثری در راه انسانیت، جامعه و پیشرفت هنر معماری برداشته­اند.

برندگان پیشین مدال طلای UIA عبارتند از:

ـ حسن فتحی از مصر، در سال 1984

ـ Reima Pietila از فنلاند، در سال 1987

ـ Charles Correa از هند، در سال 1990

ـ فومیهیکو ماکی از ژاپن، در سال 1993

ـ رافائل مونئو از اسپانیا، در سال 1996

ـ Ricardo Legorreta Vilchis از مکزیک، در سال 1999

ـ رنزو پیانو از ایتالیا، در سال 2002

بیانیه هیأت داوران مدال طلای UIA در سال 2005 به شرح زیر است:

«تادائو آندوی جوان، در میانه دهه 70، با خانه­های ردیفی شهری کوچک در Sumiyoshi، اوزاکا، بطور مؤثر پا به عرصه معماری بین­الملل گذاشت. او در این پروژه، از طریق ایجاد رابطه­ای کامل با محیط اطراف، یک جهان کوچک، یک فضای بی­نهایت ساده، خلاصه و باشکوه، خلق کرد و با استفاده از بتن مسلح اکسپوز، حساسیت و توجه ویژه­ای از خود نسبت به جزئیات و نیز کیفیات خاص ساختمانی نشان داد.

او از آن زمان تاکنون، با استفاده از نوعی معماری شاعرانه، سبک اصیل و بدیعی خلق کرده که منحصر به خود اوست. او این سبک را در آثار خود، بدون توجه به نوع و مقیاس پروژه­ها، با بهره­گیری از استعداد معمارانه و حساسیت فراوان خویش، به جهان عرضه کرده است. جدیدترین ساختمان اجراشده او موزه هنر مدرن در Fort Worth تگزاس است.

آندو با اشتیاق و خستگی­ناپذیری فوق­العاده­ای، آرمان­های خود را از طریق یک معماری ساده، قوی و زیبا، دنبال نموده و در سطح اجتماعی ـ فرهنگی نیز، در نقاط مختلف جهان، هم به عنوان معمار و هم به عنوان معلم، به فعالیت پرداخته است. با توجه به سهم شگرف آندو در معماری معاصر جهانی، معماران و حتی غیر معماران، او را بدون هیچ شکی شایسته دریافت مدال طلای UIA می­دانند.»